Honor - Oblicza zbrodni

Gdy umierał, leżąc tutaj sam,

Za ojczyznę, którą kochał ponad życie

Widział przyszłość, która zła była i podła

Chmury czarne wiatr ze wschodu gonił z wolna

Łzy pociekły mu po twarzy poszarpanej

Słowa żalu przedzierały się po gardle

On umierał! Z bólem w sercu mocno tkwiącym

Widząc przyszłość, a w niej klęskę swojej Polski

Dziesiątki lat męczona i nękana

Przez życie szła o przyszłość niespokojna

Kto głupi tak zaprzedał swą ojczyznę

Kto skazał kraj na rządy komunizmu

Gdy umierał, splunął resztką krwi

Na ordery wpuszczające w pierś korzenie

Gdy zrozumiał, ujrzał w ogniu własny dom

Komunistów mordujących jego ziemię

Śmierć nadeszła otulona w czerwień gwiazd,

Którym ufał wczoraj jeszcze walcząc z wrogiem

Bezlitosny uśmiech ust tych, które znał

Sojusznika, który strzelał mu w tył głowy

Dziesiątki lat męczona i nękana

Przez życie szła o przyszłość niespokojna

Kto głupi tak zaprzedał swą ojczyznę

Kto skazał kraj na rządy komunizmu

Dziesiątki lat męczona i nękana

Przez życie szła o przyszłość niespokojna

Kto głupi tak zaprzedał swą ojczyznę

Kto skazał kraj na rządy komunizmu

Tysiące dni, lata niespłaconych ran

Czerwone psy - mordercy wielkich wspomnień

Judaszy płacz, srebrniki za ojczyznę

Fałszywe łzy za zbrodnie komunizmu!