PNKB - Żołnierzom Westerplatte

Dali mu karabin, dali garść kul

z modlitwom na ustach bronił polskich granic,

za nic w świecie nie chciał ich oddać, za nic.

Choć płonęła jak pochodnia ziemia, za która był gotów zabić.

Pamiętny wrzesień naznaczony krwią

kobiet i dzieci, które teraz śpią

a w naszych sercach pamięć o nich nigdy nie zginie,

Bo dali szanse bytu mi i mojej rodzinie,

dziękuję wam za to, że po polsku mowie,

że lubię poznawać historie odczuwając przy tym dumę,

waszego poświęcania nie da się w słowach opisać,

oddajemy hołd w tych płonących zniczach.

Codziennie staje przy warszawskich pomnikach

na ziemi skapanej w krwi co płynęła w żyłach.

Każda tablica pamiątkowa przypomina mi,

że to dzięki wam w wolnej Polsce mogę żyć

Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem,

prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westerplatte (x2)

Szarpie nam kraj germanistki adwer (?),

Oni się przeciwstawili podejmując walkę,

ze sztandarem w dłoni stawiając życie na szale

w wojennym szale, poświecenie ku polskiej chwale.

Jeszcze polska nie zginęła póki my żyjemy,

śpiewali głośno broniąc polskiej ziemi,

broniąc własnych żon i własnych dzieci,

nie bojąc się przegranej i nie bojąc się śmierci .

Nie stłamsił nas atak ani na chwile,

Niemiec za Niemcem padał, w jedna stronę bilet.

Nikt nie szczędził kul na germańską głowę

I w krwawym odwecie oręż odbierał im mowę.

To wasze piersi broniły polskiego godła,

stawiając granice tam gdzie płynie Odra.

Świst wrogich kul nie ustal na chwile,

byliśmy sami gdy odbierano w nas życie.

Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem

prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westerplatte x6

Tekst: Konstanty Ildefons Gałczyński